Rozmiar, odstępy i proporcje
Jedną z najważniejszych cech dobrze wykaligrafowanego pisma, są jego dobre proporcje. Z czasem proporcje dobierane będą intuicyjnie jednak początkującym może sprawić to wiele trudności. Proporcje w kaligrafii dobiera się zazwyczaj na podstawie szerokości końcówki stalówki którą będziemy pisać (nib), a konkretnie na rozmiarze najszerszej kreski jaką taka końcówka może zostawić. Dobrze zatem znać parametry swoich akcesoriów. Przy zakupie zestawu do kaligrafii powinna znajdować się przy nim ulotka informująca o szerokości kreski jaką dana stalówka daje, podana w milimetrach. Istnieją też odpowiednie nazwy dla konkretnych szerokości końcówek (podobnie jak w przypadku twardości ołówków), jednak nie zostały one usystematyzowane i w zależności od producenta nazwy takie mogą oznaczać zupełnie co innego.
Jeśli nie znamy szerokości końcówki nic straconego – można ją stosunkowo łatwo zmierzyć. Na kartce rysujemy prostą horyzontalną kreskę, trzymając pióro pod kątem 90º do pionowej krawędzi kartki (czyli równolegle do jej poziomej krawędzi). Grubość kreski mierzymy następnie dokładnie linijką lub jeszcze lepiej suwmiarką. Zmierzona wartość oznaczać będzie szerokości końcówki stalówki naszego pióra.
Znajomość tej szerokości pozwoli nam tworzyć linie pomocnicze sprofilowane specjalnie dla naszego pióra. Proporcje poszczególnych stylów pisma różnią się podobnie jak rozmieszczenie linii pomocniczych dla nich przygotowanych. Arkusz z liniami możemy także wygenerować a następnie wydrukować za pomocą naszego narzędzia do tworzenia arkuszy z liniami pomocniczymi – CaliDraw.
Arkusze pomocnicze do kaligrafowania i ich oznaczenia
Na arkuszach pomocniczych często widnieją specjalne oznaczenia. Poniższy rysunek powinien wyjaśnić najczęściej spotykane znaki na arkuszach pomocniczych.
legenda:
A – linia podstawowa
B – linia górna
C – slant
D – linia akcentów
E – linia dolna (linia wydłużeń dolnych)
F – szeryf
G – counter
H – nib, pojedyncza szerokość końcówki stalówki, niekiedy zamiast drabinki podana jest wartość liczbowa.
I – drabinka szerokości końcówki
Po lewej stronie nad linią podstawową widnieje mała literka „x”. Jest oznaczenie ścieżki która definiuje wysokość literek minuskułowych (x-height).
Oznaczenia przy literach
Przy wzornikach krojów pism spotkać można nieco inne symbole. Pokazują one w jakiej kolejności i w jakim kierunku tworzyć pociągnięcia piórem aby uzyskać daną literę. Strzałki oznaczają wektor kierunku pociągnięcia pióra. Kropka reprezentuje początek a grot koniec takiego pociągnięcia. Numerki zaś instruują w jakiej kolejności poszczególne pociągnięcia należy stawiać.
Po prawej przykład kierunku i kolejności pociągnięć w przypadku małej litery „k” w italice.
Najpierw stawiamy pionową kreskę (laska) z szeryfem zaczynając od góry. Następnie w mniej więcej 1/3 wysokości litery robimy brzuszek i nogę litery.
Rozmiar, odstępy i proporcje
Najnowsze komentarze